Pierogi ruskie

Za czasów PRL były podobno takie koszulki z napisem na przodzie: "nie lubię ruskich" a na plecach "pierogów". Ja też myślałam, że nie lubię ruskich, ale żyłam w błędzie. A ponieważ pewna ważna dla mnie osoba uwielbia pierogi ruskie wiedziałam, że nie będzie od tego ucieczki i że lepiej nauczyć się je robić tak, żeby wszystkim smakowały. Przepis jest składanką dobrych praktyk różnych kobiet robiących pierogi w naszej rodzinie:)

Ciasto:
- 0,5 kg mąki pszennej
- bardzo ciepła woda - ok. 230 ml
- 1 żółtko
- 1/2 szklanki oleju

Wyrobić ciasto. Jest gotowe, gdy nie klei się do rąk i daje się łatwo formować.

Farsz:
- ziemniaki
- twaróg
- sól, pieprz

Trudno mi podać dokładne proporcje, bo zawsze robię na oko. Czasami więc wychodzi farsz bardziej ziemniaczany a innym razem bardziej serowy. Co kto lubi:) Ugotowane ziemniaki dokładnie rozgnieść z twarogiem, doprawić solą i pieprzem (dodaję sporo, bo lubię dość ostry farsz). Można też dodać do farszu uduszoną cebulkę i czosnek. No i najlepsza część czyli lepienie pierogów... Po pierwsze: warto zatrudnić pomocników:) Są dwie szkoły. Dzielimy ciasto na kilka części, rozwałkowujemy dość cienko i wycinamy szklanką koła. Lub drugi sposób, który osobiście wolę, odrywam sobie z ciasta odrobinkę, robię kulkę, którą rozwałkowuję. Jest też pewien sprytny sposób na sklejanie pierogów. Brzegi smaruję wodą i sklejam a następnie dociskam widelcem - jeszcze mi się nie zdarzyło, żeby któryś się rozkleił. Wrzucamy do gotującej się wody partiami, są gotowe po minucie od wypłynięcia. Pierogi czekające w kolejce na gotowanie przykrywamy ściereczką, żeby nie obeschły. Podawać z duszoną cebulką.

Smacznego!

Monika